13/9/22

Series

He visto una serie que me ha apasionado: Bright Minds, creo que es el título con el que lo conocemos aquí. Es francesa y allí se llama Astrid et Rafaëlle.

Fui a parar a ella por casualidad hará unos meses. Sólo había dos temporadas. Son temporadas cortas, de ocho o nueve capítulos (incluso de siete, si me pongo puntillosa). Ahora ya hay tres.

Uno de los personajes principales es autista y Sara Mortensen le da vida de una manera tan espectacular que me tiene anonadada con su trabajo. La miro casi microscópicamente para no perder detalle de su actuación, de su mirada perdida, de su movimiento de ojos, de sus interjecciones y su levantar de cejas, de su juego de dedos cuando piensa o busca, de su forma súper meticulosa de vestir, de su caminar viciado, de cómo va aprendiendo a fuerza de intentar entender a los demás, de sus lágrimas y de los momentos en que los estímulos la desbordan.

Cuando una serie me gusta por algo, la vuelvo a ver un par de veces más. Tengo ganas de seguir descubriendo los pequeños detalles de este personaje que tanto me ha conmovido.

Por otro lado y por pura coincidencia, he ido a caer en otra serie, Woo Jong Woo, abogada extraordinaria. Una serie coreana en la que la protagonista es una joven abogada también autista (ahora el concepto autismo se ha dejado de usar y es mucho más correcto TEA, trastorno del espectro autista). Este es un personaje muy diferente al de Astrid, pero que también aporta todo un matiz de comportamientos TEA. Llega a ser tan entrañable y cariñoso que no puedes menos que enamorarte de él. Le da vida la actriz Park Eun-bin.

Así, que he disfrutado un montón del trabajo de estas dos gran actrices que no conocía para nada. A veces es genial ir a caer en el visionado de series que nadie te ha recomendado y qué no sabes muy bien por qué has acabado viendo.

Después de finalizar con estas dos, como es normal desde que visionamos tantas series, me siento huérfana de ellas. Me toca volver a buscar y dejarme caer en alguna de las miles que hay; ¡a ver si tengo tanta suerte!

6 comentarios:

noor dijo...

Bueno...no soy mucho de series la verdad....pero a ver si veo el primer capitulo de la serie francesa y te digo...

Nosu dijo...

no he visto ninguna de esas dos y ahora hace tiempo que no veo series... la última que vi, Días Mejores. Me gustó y me tocó.

También me gustó Grace & Frankie (genial Jane Fonda y Lily Tomlin), This is us, Big Little Lies, Gentleman Jack... de francesa me quedo con The revenants.

Somnis Neverending dijo...

Uau. Entenc massa bé el sentiment de buidor quan acabes una serie. També em passa molt amb els llibres. De fet, de les últimes series que em van robar el cor (Anne whith an E) vaig anar de cap a llegir el llibre i així dura una miqueta més...

dintel dijo...

noor, supongo que eres mucho más un ser libre de adicciones.

dintel dijo...

Nosu, me las he apuntado todas. Solo he visto una de las que me has aconsejado.
A ver qué tal... tengo ganas de pillarme por alguna, se disfrutan más.
Dentro de mi frikismo, he visto Jessica Jones, de Marvel. Me ha encantado el personaje depresivo y autodestructivo (pero con medida) de la protagonista. Lo demás, universo Marvel.

dintel dijo...

Somnis Neverending, la de Anne, la vaig començar i em vaig quedar a la primera temporada; no m'he enrecordat mai més d'ella. La buscaré, me l'he apuntat a la meva llibreta del costat de l'ordinador.