11/10/22

Mil proyectos y un cansancio

Mi mente, que ebulle constante, no para de cocer proyectos. Ni que decir tiene, que no tengo vida para poderlos realizar todos. Pero ella sigue, sigue creándolos hasta el punto que no me permite tener tranquilidad. Tanto es así, que Doña Libretas que soy yo, está pensando en empezar una de nueva para apuntar esos proyectos que me aparecen de repente y se instalan, si no les hago caso, en seguida en el olvido.

Tengo bastantes de iniciados y no concluidos. Estoy cansada. Trabajar todo el día con tanta intensidad, ahora, a mi edad, me agota y cuando llego del trabajo, por la tarde, después de haberlo dado todo, solo me apetece sofá y peli. Pero mi mente no se adapta al cansancio ya que este es solo físico, por lo cual, no va con ella; y sigue creando y creando y teniendo ideas, que a mí me parecen geniales y que, al no realizarlas, me provocan inquietud.

Y pasa un día y otro y así hasta pasar años y las ideas se acumulan y llegan hasta doler. ¿Dónde está aquella energía que desbordaba por mis poros? ¿Dónde están las ganas de ponerme a ello?

Por ahora tengo un blog que despertar, un Instagram de viñetas que no olvidar y dos libros que promocionar, además de tres libros por acabar y “una imagen al día” por no abandonar. También están mis lecturas, mis juegos, mis puzles mecánicos, mi teatro y mis amigos… y lo único que hago al volver a casa es dejarme engullir por el sofá. ¿Alguna vez volveré a ser la misma de antes?


10 comentarios:

Nosu dijo...

Ayyy no sabes cómo te entiendo.
Aunque dices que no se deben dar consejos, esto es lo que hago yo.

La técnica es ir planificando estos proyectos en lapsos de tiempo de más largos a más cortos: metas trimestrales, metas semanales, metas diarias.
Fácil de decir pero difícil de hacer cuando hay un sofá esperando...

Da un primer paso, aunque sea pequeñísimo, o dedícale media hora y luego al sofá. Seguro que en esa media hora te entra el flow, si realmente quieres hacer estos proyectos.

¡Mucho ánimo!

artur dijo...

Com bé diu Nosu en el comentari anterior, una bona opció és elegir un projecte de entre tots el que tens i tornat a començar a poc a poc. Tenir un objectiu ,per tenir una direcció ón anar... i en tens molts per triar i fer !. Tampoc és que vulgui donar consells !, però la atracció del sofà , a vegades és tant irrefrenable, com la llei de la gravetat ! jejeje.
Ànims i salut ;)

TORO SALVAJE dijo...

Espero que Doña Libretas despierte el blog y así podamos disfrutarlo.
Yo soy Don Nomecanso aunque todo me canse.

Saludos.

Francisco Hernandez dijo...

Me quitas las palabras de mi propia mente.

Somnis Neverending dijo...

Fuà...he viscut la vida de només voler estar al sofà. A mi el que em funcionava era quedar amb algú per fer les coses. Llavors és com que t'obligues...jo què sé, a mi.

dintel dijo...

Nosu, creo que ya estoy despertando del abrazo del sofá. La estrategia que me cuentas ya la hago, a veces, pero siempre pasa algo que me impide continuar hasta los 21 días, meta maravillosa para convertirlo en hábito. De todas formas, creo que el esfuerzo vale la pena. ¡¡¡llá que voy!!!!

dintel dijo...

artur, això és el que intento fer. Ahir per la nit em vaig quedar fins la matinada treballant en un projecte que em donava una mandra començar... i m'ho vaig passar molt bé. Vaig estar pensant per la nit i potser el que necessitava era uns dies-setmanes-mesos de mandra.

dintel dijo...

TORO SALVAJE, es lo que intento. A ver si lo consigo. Antes escribía como si no hubiera un mañana. Ahora, me cuesta ponerme. Pero te prometo que lo voy a intentar con todas mis fuerzas.
Me perdí un rato en tu blog y veo que sí, que eres incansable.
Nos vemos por aquí.

dintel dijo...

Francisco Hernández, es bueno saber que no soy la única a la que le pasa.

dintel dijo...

Somnis Neverending, abans feia això, però, ara, el meu voltant està molt ocupat.